تسلیح معارضان سوریه از منظر حقوق بین‏الملل

از زمان شروع بحران سوریه بیش از پنج سال می‏گذرد. آنچه در طولانی شدن این بحران بسیار حائز اهمیت است حمایت‏های مالی و لجستیکی برخی کشورهای منطقه‏ای و فرامنطقه‏ای است. این در حالی است که اقدام کشورهای تسلیح‌کننده نه‌تنها ناقض اصل منع توسل به زور به جهت دخالت در کشور سوریه به شمار می‏آید، بلکه، به موجب اصل عدم مداخله، حمایت‌های تسلیحاتی صورت‌گرفته به بهانه‏های بشردوستانه و متقابل نیز نمی‏تواند ادله‏ای پذیرفتنی در عرصة بین‌المللی دانسته شود. همچنین، به موجب دلایل بیان‌شده، توجه به برگزاری انتخابات صورت‌گرفته در سال 2014 و انتخاب قاطع بشار اسد، به سِمَت ریاست‌جمهوری، تسلیح معارضان به بهانة حق تعیین سرنوشت فاقد وجاهت بین‏المللی است. بر اساس آنچه بیان شد، در تدوین مقالة پیش رو، به‌مثابة تحقیقی بنیادی و راهبردی، سعی شد به کمک روش‏های توصیفی‏، ضمن بیان توجیهات ارائه‌شده در زمینة ارسال سلاح و تجهیزات نظامی‌ ‏و تأمین مالی به معارضان سوری به کمک مبانی حقوق بین‏الملل، پاسخی مستدل ارائه شود.